اگر اهل تنبیه هستید، آیا میدانید چرا تنبیه میکنید؟ تنبیهاتی که برای فرزندتان درنظر میگیرید غالبا چگونه اند؟ آیا تا به حال به دسته بندی تنبیهات فکرکرده اید؟ بیاتو عروسی پاسخهای بسیار خوبی برای باز شدن مفهوم تنبیه و روش صحیح تنبیه برای کودکان، آماده کرده است. اما یادتان باشد، هرگز از ترساندن کودک با مرگ خودتان به عنوان تنبیه استفاده نکنید و اجازه ندهید بار ناامنی روانی سوالاتی مانند اگه بابا بمیره؟! روح و عواطف فرزندتان را خدشه دار کند.
چرا تنبیه میکنید؟
تنبیه میکنم چون عصبانی میشم و دست خودم نیست!
این نوع والدین با جواب فوق، مسوولیت پذیر نیستند. از فرزندانشان به عنوان کیسه بوکس استفاده میکنند. آنها از همسر خود، مشکلات زندگی، بیخوابی و خستگی، مشکلات مالی، اضطراب یا افسردگی در رنجند و با تنبیه فرزندشان به آرامش موقتی ناشی از تخلیه عقده و سپس احساس گناه و پشیمانی میرسند. اما فردا روز از نو، روزی از نو!
بچه باید تنبیه بشه وگرنه لوس میشه، مگه ما با تنبیه بزرگ شدیم چی شد؟
این افراد در کودکی به دلیل تنبیهات بسیار، آسیب خورده‌اند و کودک را یک موجود ناتوان میبینند که باید زیر فشار محکم شود. زیر نقابی که این افراد به صورت دارند کودکی ترسان و مضطرب پنهان شده است. توانایی همدلی در این افراد به دلیل سختگیری والدین شکل نگرفته و در حقیقت این افراد انتقام کودکی خود را از کودکانشان میگیرند.
خب وقتی کار بدی میکنه چکار کنم؟ راه دیگه‌ای بلد نیستم.
این افراد دو خصیصه مهم والدین یعنی مهربانی و دانایی را ندارند. از روی نادانی فرزند خود را فرم و شکل میدهند.
خودم با تنبیه بزرگ شده‌ام. پر از خشمم. نه حرمت نفس دارم نه قدرت تصمیم گیری. در حالی که میدانم تنبیهی که میکنم اشتباه است، اما قدرت و اراده ندارم جلوی خود را بگیرم.
تنبیه درست چیست؟
اگر تنبیه کنم مطمئنم زمان تنبیه عصبانی نیستم. به فرزندم کار خوب را آموخته‌ام. مطمئنم در حد توان اوست. مطمئنم روش تنبیهی آسیب زننده نیست و منصفانه است. از داد و فریاد، تحقیر، تهدید، ناسزا و برخورد فیزیکی یا ایجاد ترس و وحشت استفاده نمیکنم. زمان تنبیه، محکم و آرام و صبور و مهربانم و حرمت و شخصیت فرزندم را از بین نمیبرم.
این افراد هدفشان آموزش و پرورش فرزندشان است. به کودک به عنوان یک انسان احترام میگذارند و برایش حرمت قایلند. تمایلی ندارند با خرد کردن فرزندشان او را مجبور کنند مطابق میل آنها رفتار کند یا از آنها اطاعت کند. کودک و توانایی های او را میشناسند، توانایی درک احساسات فرد متقابل و همدلی را دارند.
اکنون شما فکر میکنید جزو کدام دسته‌اید؟ و دوست دارید جزو کدام دسته باشید؟
ما با ناامن کردن و خشونت و ایجاد ترس برای کودک، مانع از کشف، دیدن و کنجکاوی او می شویم.
آسیب ترس از والدین
وقتی ما در سنین سه تا شش سالگی آسیب میبینیم و حالات متفاوتی را در رابطه با پدر و مادرمان تجربه کردیم مثلا در رابطه با عشق با مادر و پدر ناگهان ترسیدیم، در بزرگسالی با مواجهه با درد، خشم، خوشحالی یا ناراحتی گریه میکنیم چون به نوعی سیم پیچی مغز ما مشکل پیدا میکند!
وقتی از کودکی به گریه عادت کردیم در بزرگسالی با گریه به احساساتمان پاسخ میدهیم. یا برعکس وقتی پدر و مادر گریه ما را نپذیرفتند در هیچ شرایطی گریه نمیکنیم و این بار به جای بیرون ریختن، انبار باروت را با خودمان حمل میکنیم مثل جمله مرد که گریه نمیکنه!
گاهی رفتاری ناپسند و به ظاهر کوچک و ساده با فرزند، او را دچار احساس حقارت و خودکم بینی میکند و بسیاری از مشکلات جدی رفتاری را برای او به بار می‌آورد.
برخی از این گونه رفتارهای تحقیرآمیز عبارتند از:
- اجازه ندادن به کودک برای کامل کردن حرف خود و توجه نکردن به حرف و نظر او
- مقایسه و ارزیابی او با دیگران
- طعنه زدن و سرزنش او در جمع
- کنجکاویهای سالم وی را با لفظ «فضولی نکن» از میان بردن
- بیش از توان، از او تکلیف خواستن
- بیش از توان او انتظار نمره بیست داشتن
- در سطح فهم و درک او دلیل کارها را به وی نگفتن
- به قول و قرار با او اهمیت ندادن
- سلام نکردن به او
- در نظر نگرفتن مکان خاصی برای او در مسافرت ها (فیلم “پدر آن دیگری”)
- در رفت و آمدها و میهمانی ها او را به حساب نیاوردن و اعتماد به نفس او را در جمع کاستن
- نظارت افراطی بر کودک
- تذکرات پی در پی
- انتظار اینکه کودکان همه غذاها را دوست بدارند و از آن بخورند
- بدون در نظر گرفتن خواست و استعداد وی، اموری را بر او تحمیل کردن
اثرات تحقیر و سرزنش مکرر بر کودکان و نوجوانان
- عدم اعتماد به نفس در کودکان
- ترس از شکست در انجام کارها
- احساس ناامیدی و یأس از موفقیت در کارها
- احساس خودکم‌بینی و ضعف شخصیتی
- بی‌رغبتی نسبت به مشارکت در فعالیت‌های گروهی
- وابستگی شدید به خانواده یا دیگران
- احساس خجالت و کمرویی در تعاملات اجتماعی
- ناتوانی در اتخاذ تصمیم‌های قاطع
- نگرانی نسبت به موقعیت‌های مختلف
- کاهش احساس خودارزشی و افزایش آسیب‌پذیری در برابر عوامل مختلف
راهکارهای مناسب
از امروز بر روی رابطه خود با کودکتان سرمایه گذاری کنید تا رابطه خوب شما با فرزندتان در نوجوانی تضمینی برای دوری او از خطرات و اشتباهات سنگین باشد.
رابطه مبتنی بر ترس، کنترل، تنبیه و سرزنش، خجالت و تهدید می تواند تنها در نوجوانی تبدیل به انگیزه‌ای شود که نوجوان با خودتباهی و انجام کارهای اشتباه و خطرناک از والدین خود به صورت ناخودآگاه انتقام بگیرد.
اگر رابطه شما با فرزندتان مبتنی بر احترام، اعتماد، محبت، گذشت، بخشش، آموزش درست و بدون تنبیه، تهدید، سرزنش، عصبانیت، بدون احساس گناه، خجالت، شرم و ترس به فرزندتان باشد میتوانید امیدوار باشید فرزندتان به سلامت از بحران های زندگیش عبور کند.
منبع : بیاتوعروسی
